دیوانه وار عاشقت هستم...
یادم می آید روزهای کودکی ام. از روزی که خودم را شناختم تو را هم می شناختم. از همان روز اول مهرت در دلم بود

نه...پیش از اینکه من باشم تو در دلم بودی

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

                                                       که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
یادم می آید ،رفتن به کربلای تو یک آرزو بود یک رویای دست نیافتنی . فقط عکس حرمت بود که با دلمان بازی می کرد . با همین  عکسها بزرگ شدیم. کافی بود چند لحظه چشمم را به عکس ضریحت خیره می کردم تا چشمانم پر از آب می شد

اللهم الرزقنی فی دنیا زیاره الحسین و فی الآخره شفاعه الحسین

دعای همیشگی مان بود. خیلی ها رفتند. در هر کوچه پارچه ای بود که مقدم زائری را گرامی می داشت

حسرت ... گلایه... آرزو...با دیدن این پارچه ها به سراغم می آمد
پرچم سرخت از دور دلم را می لرزاند. شنیده بودم زاویه ای که ضریح شش گوشه می شود احساس میکنی در آغوش حسینی!!!

از دور با عکس ضریحت عشقبازی می کردیم

اما ...

تو من را هم خریدی

دلت برای این عبد رو سیاه و گناهکارت سوخت

من را هم دعوت کردی
یادم میاد پارسال پنجره فولاد امام رضا رو خلوت گیر آوردم و تا می تونستم التماس کردم که بهم کربلا بده. امسال اگر چه مثل بهمن هر سال  مشهد نرفتم اما برای عید لحظه شماری می کنم . انتظارش سخته اما خیلی شیرینه ...

آری...  قرار است من هم به پابوس ارباب بروم، باورم نمیشه...ممنون خدا ...بالاخره ویزامونو دادی ...
ما تدری نفسٌ ماذا تکسبُ غدًا و ما تدری نفسٌ بِأیِّ أرضٍ تموت

و هیچ کس نمی داند که قردا چه به دست می آورد و هیچ کس نمی داند به کدام سرزمین خواهد مُرد

سه روز گذشت ...دلم برات تنگ شده  اومدم اینجا یه کم باهات حرف بزنم . می خوام بگم چرا رفتی ؟خوب می دونم حتماً مصلحتی بوده که رفتی . دلم می خواد از تو بنویسم تا با یادت یه کم خوش باشم . تو که می دونستی کم دردو بلا ندارم چرا بهش اضافه کردی؟رفتی یه جایی که دیگه دستم بهت و به قلب مهربونت نمی رسه !یه لحظه هم اسمت از زبونمون  نمی افته  و تا اسمت میاد هممون اشک تو چشامون حلقه می زنه . باورمون نشده ! همش می گم یعنی واقعا رفت؟  همکارا می گن تو اتاقشه . شوخی می کنید که رفته . ما بدون تو نمی تونیم . هر لحظه هر جا تو رو می بینیم . وقت ناهار ، وقت نماز، وقتی پشت کامپیوترم هستم هی منتظرم بیای بگی  این نامه رو بزن . بیای بگی اینو سرچ کن ، بیای بگی منطقه 12 ، بیای بگی دایره المعارف ،بیای بگی عقیق ! باورم نمی شه  که دیگه کسی نمیاد اینا رو از من بخواد . تو الان کجایی ؟ به اونایی که پیشتن حسودیم می شه . دستم به هیچ کاری نمی ره . شاید ناراحت بشی ولی برنامه های دی رو تو برنامه جامع ارزیابی وارد نکردم . حتی یه دونشو . نمی تونم . به خدا نمی تونم . اتاقت تاریکه .  همه جا سوت و کوره . باورت نمی شه دارم هق هق گریه می کنم .  خیلی شده بود ازت دور بودیم ، مکه رفتی اینطوری نبود ، هر چند اون دفه هم کلی برات گریه کردم . اما می دونستم که 15 روز دیگه بر می گردی . پیش خودمون . اما این بار چی؟ دلم به کی خوش باشه ؟ به 9/9/99 که هممون به هم قول دادیم تو هر سنی تو هر منصبی تو هر جایی باشیم تو فرهنگخونه دور هم جمع بشیم!؟؟؟؟

به کی؟ یه تاریخی بگو . بگو که اون روز برمی گردی . برای همیشه برمی گردی!همش می گم رفته تو کتابخونه ، رفته دم در ، پائینه ، بر می گرده !نمی تونم بدون تو باشم ، من دیگه تو اداره هیچ کاری نمی کنم . هر چند بهم چند بار گفتی که بیا پیشم . ولی می دونی که اونجا با شرایط خونه و زندگی من جور در نمیاد .همه چیز خراب شده . همه چیز...

از روزی که رفتی به خدا یه بار هم نشده از ته دل بخندم . هممون یه خنده تلخ رو لبمون داریم . اما بغض گلوی همه رو گرفته . به خدا راست می  گم . باورت می شه ؟ اداره شده ماتمکده . هر کی میاد بهمون می خنده اما به خدا سخته .هر کی زنگ می زنه . هر اس ام اسی میاد فکر می کنم تویی . توروخدا اس ام اس بده بگو یه کاری برات انجام بدم . یه نامه ای رو بزنم !به خدا نمی دونی من چه حالی دارم . نمی دونی ما چه حالی داریم . ولی به خدا این 5 سالی که با تو بودم با همه سختی ها ، غم ها و ناملایمات ، قشنگترین سالهای زندگی من بود .

هر جا هستی بدون یادت همیشه تو دلهای من و همکارای اداره می مونه . و تا آخر عمرمون خوبی هاتو فراموش نمی کنیم . و نمی تونم جای تو کس دیگه ای رو ببینم . نمی تونم  روز تودیع تو رو ببینم . نمی تونم کاش تا اون روز مرده باشم . منو فراموش نکن . خیلی دوستت دارم . خیلی دوستت داریم . خیلی رئیس!

 

خداحافظ همین حالا همین حالا که من تنهام
خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام
خداحافظ کمی غمگین به یاد اون همه تردید
به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید
اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت سادست
نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جادست
خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها
بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا
خداحافظ خداحافظ همین حالا.........
خداحافظی،تلخه ، سخته. مخصوصاً وقتی با عزیز ترین موجود دنیا باشه . نمی دونم خودش الان چه حسی داره . مطمئناً باید خوشحال باشه به خاطر این موقعیت خوبی که براش پیش اومده اما من می شناسمش ، می دونم که الان دلش گرفته . همون طور که دل همه ما گرفته . اون حتی طاقت دو روز تعطیلی رو نداشت ، می گفت دلم تنگ می شه براتون . الان چی ؟ حالا که قراره برا همیشه بره . ما چی کار کنیم ؟ بدون اون .  امروز حرف زدنش  یه لحن دیگه داشت ، یه لحظه با خودم گفتم آره ! دیگه وقت رفتنه
وقت خداحافظیه دیگه واقعا باید ازش خداحافظی کنم !
امروز خیلی روز بدی بود  وقتی اومدم خونه خیلی  ناراحت بودم چشام پر اشک بود ..نمی دونم  برا چی ؟ برا  خودم ؟ برا زمونه ؟  برا سرنوشت ؟   .. برا زندگی ؟ .. یا برا اون ؟ ...

الان انقدر گریه کردم که صورتم خیسه اشکه اما تصمیم گرفتم که بنویسم تا شاید اروم بشم .. نمی دونم چرا به محض اینکه یاد رفتنش  می افتم چشام پر اشک می شه این صفحه کیبوردم خیس خیس شد از قطرات اشک من ...

روزها و شبهای زیادی رو با هم گذروندیم . روزهای زیادی رو براش گریه کردم  و از زخم هایی که تو زندگی خوردم براش گفتم. روزهایی هم بود که اون برا من گریه کرد و درد دل می کرد . شبهایی تا صبح کنار هم بودیم و خاطرات خوش رقم زدیم ...
این پنج سال برای من که اول راه بودم مثل یک خواهر بود و تو همه چیز کمکم کرد  تا پیشرفت کنم .الان که دارم می نویسم ، دست و پام یخ کرده .آخه یک ساعت پیش بهم گفت فردا ساعت هشت و نیم صبح جلسه معارفس. گریه امونم نمی ده . نمی دونم چه جور می تونم طاقت بیارم کس دیگری جای اون ببینم . اون اتاق فقط مال اونه . رئیس برای من فقط اونه . اون میز ریاست فقط مال اونه . هر چند مقام و منصب بالاتری رو الان بدست آورده اما من نمی تونم جای خالیشو اونجا ببینم . اگه می شد دیگه اداره نمی رفتم . دیگه ادامه نمی دادم .
خداکنه جایی که می ره راحت باشه و سخت نباشه . خداکنه اون آدمایی که قراره براش کارش کنن قدرشو بدونن و بدونن چه گلی رو دارن بدست میارن . خداکنه هر روز بالا و بالاتر بره و همه بفهمن که انسانها با تلاش  به هر چیزی می رسن . خداکنه همه رئیسای دنیا مثل رئیس من باشن و دنبال میز و مسند قدرت نباشن، تا بتونن هر چیز دست نیافتنی رو دست یافتنی کنند . خدا کنه محبت آدما به هم همیشگی باشه نه فقط وقتی که به هم نیاز دارند! و در آخر:

خدا کنه دوست من ، خواهر من و رئیس من همیشه هر جای دنیا تو هر مقامی که هست شاد شاد باشه و هیچ وقت غصه نخوره و منو فراموش نکنه.

امیدوارم که موفق باشی و به هر انچه که می خواهی برسی ...

 ..دیگه واقعا وقت خداحافظیه

                 خداحافظ عزیزم ...

مراقب خودت باش....

باز محرم شد
نوبت ماتم شد
باز عشق...
باز اشک...
باز دل...
انگار همه کم آوردند
 نمیدونم چی بگم؟ واسه این ایام هیچی ندارم همیشه موقع محرم کم میارم همیشه یه جای کار می لنگه. سال قبل تو یه حال و هوایی بودم . دلم واسه خیلی چیزا تنگ شده . زود گذشت . عمرم هم زود داره می گذره .روزهایی که جوونی هام تو خوابم هم نمی دیدم که قراره من با اون روحیات یه همچین روزهایی رو بگذرونم . ولی خوب قسمت بود و تو کار خدا نباید  چرا  اورد . هنوزم شدیدا به این معتقدم که هیچ برگی از درخت نمی افته مگر این که خدا بداند. حتما خودش اون بالا همه چیز رو شاهده . نمی دونم چرا بی صبرانه برای روز قیامت و تسویه حساب انتظار می کشم . شاید هم نزدیکه و من این احساس رو دارم . نمی دونم .

روزهام قشنگه . شب هام هم همین طور  ولی یه موضوع مثل خوره داره روحمو آزار می ده . می دونم که دست راستم تو دست خدای رحمانه . به خاطر این کم نمیارم و می جنگم . با همه چیز . حتی همون چیزی که یک روز فکرش رو هم نمی کردم .

یادمه پارسال محرم ظهر عاشورا توی یه شرایطی قرار گرفتم که   احساس کردم الان قیامته . احساس کردم دیگه همه چیز تموم شده . همون جا کنار خیمه ها یه نذری کردم که اگه تا امسال ظهر عاشورا همه چیز تموم شده باشه من نذرمو همون جا ادا کنم . ظهر عاشورای امسال نزدیکه . از تعداد انگشتهای دست هم کمتر. توی یه چیزی موندم ؛ نمی دونم حاجتمو گرفتم یا نه!!

تا حالا شده همچینن احساسی داشته باشی؟ سخته . اما...

ولی من بد قولی نمی کنم .منن مثل بعضی ها نیستم ......

دلم خیلی گرفته . برای ظهر عاشورا لحظه شماری می کنم . دلم می خواد زودتر بیاد . شاید همون موقع...همون جا....

یه کسی......یه چیزی............یه جوری...............

برای بار هزارم می گم خدا ؛ امتحان سختیه .....................................

خداکنه کم نیارم . دووم بیارم . بتونم . بمونم . استوار . پایدار. مثل کوه . بجنگم . حتی اگه شده فقط برای کوری چشم کسانی که نمی  تونن ببینن . خدا ازت هیچ کمکی نمی خوام اگه می خواستی کمکی کرده باشی حتما تا الان کردی . من نمی بینم . نمی فهمم . من فقط برای ظهر عاشورا ، وقت نماز ظهر ، لحظه شماری می کنم . می دونم که اون موقع همه چیزو می بینم  و می فهمم . چون می خوام نذرمو ادا کنم . با این که نمی دونم حاجت گرفتم یا نه!

فقط یه حرف می مونه :

تا پایان نماز ظهر و عصر روز عاشورا یا بهم دنیا رو بده یا همه دنیا و زندگی رو ازم بگیر ...

 

من دلم برف بازی میخواد...اونجوری که پرت بشم توی برفها......که نگران لباسهام و سر و وضعم نباشم.اونجوری که موهام خیس بشه....
دو سه تا همبازی میخوام.
کجایین بچه ها......دلم یکدفعه برای همتون تنگ شد...برای همون روزها...برای خنده هامون...حتی برای دلتنگیهای روزهای برفی....
==================
این گنجیشکها هم خیلی با حالن....توی این برف رفتن نوک درختها نشستن و جیک جیک میکنن...
سردشون نمیشه؟؟؟شاید دلشون برف بازی میخواد....آره فکر کنم دارن برف بازی میکنن...
اونهام دلشون هوای قدیمها رو کرده ها.....
=================
می خوامم  تا شب وایسم تو حیاط و به قشنگی برف نگاه کنم . این سفیدی رو بو کنم ....وقت برای نگاه کردن کمه.....وقت برای نگاه نکردن و حرف زدن زیاده...یک کمی سکوت کن و خیره شو.به خدا یک دقیقه نگاه کردن به یک عمر حرف زدن می ارزه...
خدایا من خوشبختم....چون تو بهم زندگی دادی تا زیبایی برفت رو ببینم...هرکسی خوشبختی دیدن اینهمه عظمت و زیبایی رو نداره.....ممنونم خدا...
به خاطر همه چیز . به خاطر این زندگی قشنگ . به خاطر همه دلتنگی هام .
به خاطر فرشته زندگیم ...

دلشوره ی عجیبی دارم ، از آن دلشوره هایی که سال هاست به سراغم نیامده . دستم به هیچ کار نمی رود ، حتی نوشتن هم برایم سخت شده است . قلم بر دستانم سنگینی می کند گویا تمام تلاشش را می کند تا بازم دارد از نوشتن . حتی کاغذ هم غریبی می کند ، سرکش شده است . خود را به دست باد سوزناک سپرده تا پر بکشد و شانه خالی کند از زیر بار سنگین دست هایم . بر عکس هر سال دیگه شور و حال تولد رو هم ندارم . تا الان همه کارهام مونده . نمی دونم چرا گیجم . نمی دونم چی درسته چی غلط . نمی دونم کدوم  کارم  بده کدوم کارم خوب . نمی دونم راهی که دارم می رم آخرش کجاست ؟ نمی دونم  همش با خودم می گم شاید این آدما دارن گولم می زنن . شاید نقشس . شاید طعمس. تو بگو کجا برم ؟ ادامه بدم؟ تو بگو آخر این جاده به کجاست؟    هوا هم ابر است ابری که گویا تا ابد می خواهد اینگونه بی بارش بماند . چنان سرمای سوزناکی وجودم را در بر گرفته که از دست آفتاب هم کاری بر نمی آید .
دیگر صدای آواز شجریان را هم نمی شنوم که :
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
و گر دست محبت سوی کس یازی ،
به اکراه آورد دست از بغل بیرون ،
که سرما سخت سوزان است ....
انگار همه ی صدا ها در هم آمیخته شده اند ، هیچ صدایی را نمی توانم تشخیص دهم .
همه چیز آشفته ام می کند : همه ی صدا ها ... همه ی رنگ ها ، همه ی بو ها
نمی توانم بخوابم . زمان را از یاد برده ام . سرم درد می کند
نفس ها گرم
دل ها خسته و غمگین
درختان اسکلت های بلوراجین .
زمین دلمرده
سقف آسمان کوتاه .
زمستان است .
دلم برای بهار تنگ شده است . اینجا زمستان سر کوچ ندارد . اینجا گویا همیشه زمستان است ...

 

تمام روز های خوبمان ،
تمام عمر من ،
در مسلخ نگاهت ،
به دست جلاد سنگ دل روزگار افتاد است
و تو اینگونه بی نزاکت و لخ لخ کنان
صحنه ی پایان زندگیم را به تماشا نشسته ای .
حداقل چشم هایت را برگردان
تا نگاهم به آن نگاه بی شرم ات نیافتد ،
همین که دستهایت را گره خورده در دستان دیگری می بینم کافی است .
راستی بگذار حسابمان را همینجا پیش از روز رستاخیز صاف کنیم .
باید تاوان همه ی ثانیه های خوبم را ،
تمام فضای اشغال شده ی قلبم را ،
تمام قطره های اشکم را ،
و تمام لبخند هایم را بدهی .
و برای این پیش از آنکه بروی بگویم :
خدا کند آن دیگری لیاقت خانه ی بزرگت را ،
غذای گرمت را ،
و رختخواب نرمت را داشته باشد .
همین .

سلام ، دیر وقته ، خیلی خوابم میاد اما فقط اومدم یه کوچولو بنویسم ...
شاید این همونی باشه که من می خواستم . همین اتفاقی که  ... می دونی چیو می گم دیگه !

اومدم ازت تشکر کنم ! والله انگار اینجا بیشتر حرفمو می شنوی تا تو دفترام وسر جانماز!

اینو امتحان کردم ... حالا احساس می کنم دارم به هدفم نزدیک می شم . داره همه چیز همونی می شه که من می خوام .

اومدم بگم از این که جوابمو دادی ممنونتم .

امشب وقتی رفتم بخوابم بهت یه چیز دیگه هم می خوام بگم!

راستی زمزمه های رفتن به کربلا یه ذره جدی شده  اینم اگه جورش کنی دیگه هیچ حاجتی ندارم!!!

دمت گرم خدا ........... مرسی

 

 

یادته یه روز بهم گفتی : هر وقت خواستی گریه کنی برو زیر بارون که نکنه نامردی اشکاتو ببینه و بهت بخنده ...
گفتم : اگه بارون نبود چی ؟
گفتی : اگه چشمای قشنگ تو بباره آسمونم گریش می گیره ...
گفتم : یه خواهش دارم . وقتی آسمون چشمام خواست بباره تنهام نذار 
 گفتی : به چشم ...

حالا امروز من دارم گریه می کنم اما آسمون نمی باره ...

 تو هم اون دور دورا ایستادی

 یادته؟!!!

یه روز بهت گفتم:

اگر از ظلمت ره می ترسی چلچراغ نگهم را به تو خواهم بخشید    
روشنی های تنم را که نشان سحرند به تو خواهم بخشید
اگر از دوری ره می ترسی من تو را در تن خویش محو و گم خواهم کرد تا تو از من باشی

حالا ...
من برای سالها می نویسم سالها بعد که چشمان تو عاشق می شوند افسوس که قصه مادربزرگ درست بود همیشه یکی بود و یکی نبود...