زمان، این رویای دست نیافتنی من، مثل یه مشت آب می مونه که هر چقدر سعی می کنم توی مشتم محکم تر نگهش دارم، زودتر از دستش می دم.  فرصتهای طلایی رو که با چه امید و آرزویی به دست آوردم، حالا دارم به آسونی از دست می دم. جالبتر اینکه هنوز کاملاً از بین نرفته، افسوس نبودنش رو می خورم. توی زندگیم گاهی کارهای عجیبی کردم. همه می گن آدم عجیب و غریبی هستم . ولی نمی دونم چرا این روزا حس عجیبی دارم . حال غریبی دارم . هر چی به خودم تلقین می کنم که هیچی نیست  نمی شه که نمی شه . دلم نمی خواد با کسی حرف بزنم . خودم هم نمی دونم تو این مغزم چی می گذره . احساس می کنم زمین و زمان دست به یکی کردن که به من بد بگذره . در عین حال که خیلی خوش می گذره!!

الان هم درست در همون موقعیتم. یک حسرت تمام شدن فرصتها پیچیده توی روحم و داره ذره ذره نا امید و نا امیدترم می کنه و من با تمام قوا دارم سعی می کنم از همین فرصت باقیمونده نهایت استفاده رو ببرم. خیلی سخته ولی من باید بتونم.من قول دادم که می تونم . قول می دم به خودم ، به وجدانم که دختر خوبی باشم .

کارها همیشه به پایان می رسند حتی اگه فرصت ها هم تموم شن، حالا خوب یا بد، موفق یا...

اما

کاش می شد زمان رو به عقب برگردوند تا لااقل فرصت دیدن اونایی که دوسشون داریم رو دوباره به دست بیاریم و اینبار بهترین استفاده ها رو از با هم بودنمون ببریم. می دونم عملاْ نمی شه این اتفاق بیفته... اما خیلی دلم می خواد که بشه
بالاخره داریم از وضعیت بلاتکلیفی در میایم . رئیس جدیدمون داره میاد . خوشحالم یا ناراحت نمی دونم . ولی من قول دادم . و خوشحالم . باید خوشحال باشم.باید خودمو با شرایط وفق بدم . من می تونم قوی باشم . من ضعیف نیستم .

هیچ وقت نتونستم اون چیزی رو که توی قلبم بود بگم.

شاعر چه زیبا می گه:

ای دریغ و حسرت همیشگی

ناگهان چقدر زود دیر می شود!

یادم باشد که حرفی نزنم که به کسی بر بخورد

نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد

راهی نروم که بی راه باشم

خطی ننویسم که آزار دهد کسی را

یادم باشه که روز روزگار خوش است

همه چیز روبه راه و بر وفق مراد است و خوب

تنها دل ما دل نیست!!!

نه...پیش از اینکه من باشم تو در دلم بودی

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

                                                       که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
یادم می آید ،رفتن به کربلای تو یک آرزو بود یک رویای دست نیافتنی . فقط عکس حرمت بود که با دلمان بازی می کرد . با همین  عکسها بزرگ شدیم. کافی بود چند لحظه چشمم را به عکس ضریحت خیره می کردم تا چشمانم پر از آب می شد

اللهم الرزقنی فی دنیا زیاره الحسین و فی الآخره شفاعه الحسین

دعای همیشگی مان بود. خیلی ها رفتند. در هر کوچه پارچه ای بود که مقدم زائری را گرامی می داشت

حسرت ... گلایه... آرزو...با دیدن این پارچه ها به سراغم می آمد
پرچم سرخت از دور دلم را می لرزاند. شنیده بودم زاویه ای که ضریح شش گوشه می شود احساس میکنی در آغوش حسینی!!!

از دور با عکس ضریحت عشقبازی می کردیم

اما ...

تو من را هم خریدی

دلت برای این عبد رو سیاه و گناهکارت سوخت

من را هم دعوت کردی
یادم میاد پارسال پنجره فولاد امام رضا رو خلوت گیر آوردم و تا می تونستم التماس کردم که بهم کربلا بده. امسال اگر چه مثل بهمن هر سال  مشهد نرفتم اما برای عید لحظه شماری می کنم . انتظارش سخته اما خیلی شیرینه ...

آری...  قرار است من هم به پابوس ارباب بروم، باورم نمیشه...ممنون خدا ...بالاخره ویزامونو دادی ...
ما تدری نفسٌ ماذا تکسبُ غدًا و ما تدری نفسٌ بِأیِّ أرضٍ تموت

سه روز گذشت ...دلم برات تنگ شده  اومدم اینجا یه کم باهات حرف بزنم . می خوام بگم چرا رفتی ؟خوب می دونم حتماً مصلحتی بوده که رفتی . دلم می خواد از تو بنویسم تا با یادت یه کم خوش باشم . تو که می دونستی کم دردو بلا ندارم چرا بهش اضافه کردی؟رفتی یه جایی که دیگه دستم بهت و به قلب مهربونت نمی رسه !یه لحظه هم اسمت از زبونمون  نمی افته  و تا اسمت میاد هممون اشک تو چشامون حلقه می زنه . باورمون نشده ! همش می گم یعنی واقعا رفت؟  همکارا می گن تو اتاقشه . شوخی می کنید که رفته . ما بدون تو نمی تونیم . هر لحظه هر جا تو رو می بینیم . وقت ناهار ، وقت نماز، وقتی پشت کامپیوترم هستم هی منتظرم بیای بگی  این نامه رو بزن . بیای بگی اینو سرچ کن ، بیای بگی منطقه 12 ، بیای بگی دایره المعارف ،بیای بگی عقیق ! باورم نمی شه  که دیگه کسی نمیاد اینا رو از من بخواد . تو الان کجایی ؟ به اونایی که پیشتن حسودیم می شه . دستم به هیچ کاری نمی ره . شاید ناراحت بشی ولی برنامه های دی رو تو برنامه جامع ارزیابی وارد نکردم . حتی یه دونشو . نمی تونم . به خدا نمی تونم . اتاقت تاریکه .  همه جا سوت و کوره . باورت نمی شه دارم هق هق گریه می کنم .  خیلی شده بود ازت دور بودیم ، مکه رفتی اینطوری نبود ، هر چند اون دفه هم کلی برات گریه کردم . اما می دونستم که 15 روز دیگه بر می گردی . پیش خودمون . اما این بار چی؟ دلم به کی خوش باشه ؟ به 9/9/99 که هممون به هم قول دادیم تو هر سنی تو هر منصبی تو هر جایی باشیم تو فرهنگخونه دور هم جمع بشیم!؟؟؟؟

به کی؟ یه تاریخی بگو . بگو که اون روز برمی گردی . برای همیشه برمی گردی!همش می گم رفته تو کتابخونه ، رفته دم در ، پائینه ، بر می گرده !نمی تونم بدون تو باشم ، من دیگه تو اداره هیچ کاری نمی کنم . هر چند بهم چند بار گفتی که بیا پیشم . ولی می دونی که اونجا با شرایط خونه و زندگی من جور در نمیاد .همه چیز خراب شده . همه چیز...

از روزی که رفتی به خدا یه بار هم نشده از ته دل بخندم . هممون یه خنده تلخ رو لبمون داریم . اما بغض گلوی همه رو گرفته . به خدا راست می  گم . باورت می شه ؟ اداره شده ماتمکده . هر کی میاد بهمون می خنده اما به خدا سخته .هر کی زنگ می زنه . هر اس ام اسی میاد فکر می کنم تویی . توروخدا اس ام اس بده بگو یه کاری برات انجام بدم . یه نامه ای رو بزنم !به خدا نمی دونی من چه حالی دارم . نمی دونی ما چه حالی داریم . ولی به خدا این 5 سالی که با تو بودم با همه سختی ها ، غم ها و ناملایمات ، قشنگترین سالهای زندگی من بود .

هر جا هستی بدون یادت همیشه تو دلهای من و همکارای اداره می مونه . و تا آخر عمرمون خوبی هاتو فراموش نمی کنیم . و نمی تونم جای تو کس دیگه ای رو ببینم . نمی تونم  روز تودیع تو رو ببینم . نمی تونم کاش تا اون روز مرده باشم . منو فراموش نکن . خیلی دوستت دارم . خیلی دوستت داریم . خیلی رئیس!

خداحافظ همین حالا همین حالا که من تنهام
خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام
خداحافظ کمی غمگین به یاد اون همه تردید
به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید
اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت سادست
نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جادست
خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها
بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا
خداحافظ خداحافظ همین حالا.........
خداحافظی،تلخه ، سخته. مخصوصاً وقتی با عزیز ترین موجود دنیا باشه . نمی دونم خودش الان چه حسی داره . مطمئناً باید خوشحال باشه به خاطر این موقعیت خوبی که براش پیش اومده اما من می شناسمش ، می دونم که الان دلش گرفته . همون طور که دل همه ما گرفته . اون حتی طاقت دو روز تعطیلی رو نداشت ، می گفت دلم تنگ می شه براتون . الان چی ؟ حالا که قراره برا همیشه بره . ما چی کار کنیم ؟ بدون اون .  امروز حرف زدنش  یه لحن دیگه داشت ، یه لحظه با خودم گفتم آره ! دیگه وقت رفتنه
وقت خداحافظیه دیگه واقعا باید ازش خداحافظی کنم !
امروز خیلی روز بدی بود  وقتی اومدم خونه خیلی  ناراحت بودم چشام پر اشک بود ..نمی دونم  برا چی ؟ برا  خودم ؟ برا زمونه ؟  برا سرنوشت ؟   .. برا زندگی ؟ .. یا برا اون ؟ ...