اگر بعضی افراد، بی منطق  و خود محورند،

تو همواره آن ها را ببخش

اگر نسبت به دیگران مهربانی ولی آن ها تو را به خودخواهی متهم می کنند،

تو همواره مهربان باش

اگر فردی موفق هستی ولی در نهایت تعدادی دوست دروغین و تعدادی دشمن حقیقی به دست آورده ای،

تو همواره بکوش تا موفق شوی

اگر صادق و یکرنگ هستی و ممکن است دیگران فریبت دهند،

 تو همواره صادق و یکرنگ باش

هر آن چه طی سالیان ساخته ای ، ممکن است فردی در یک لحظه ویران کند،

تو همواره در حال ساختن باش

اگر به شادابی دست یابی، ممکن است دیگران به تو حسادت ورزند،

 تو همواره شاد باش

خوبی های امروز تو، ممکن است فردا فراموش شود،

 تو همواره خوب باش

بهترین چیزی را که در توان داری به دنیا هدیه کن ، حتی اگر کوچک است،

 تو همواره بهترین ها را هدیه کن

خداوندا

مرا موهبتی عطا کن    که همیشه گرفتار باشم

و در همه گرفتاری ها تو در کنارم باشی

بدین ترتیب اگر گرفتاری یک لحظه مرا رها نکند

در همه اوقات تو را در کنار خویش دارم...!!

کاش زندگی آدم هم مثل این صفحه ی مدیریت کاربری توی وبلاگها، پایین هر پست دکمه ی ویرایش و حذف داشت! اونوقت…آره…من خیلی پُست ها تو زندگیم داشتم که نیاز به ویرایش داشتن یا حتی حذف!

از خودم بدم میاد! آخه این خودم همون " خود " ی نیست که می شناسم…خیلی عوض شده…خیلی…اونقدر که دیگه نمی شناسمش…قبلنا می دونستم که در مقابل هر موردی چه عکس العملی خواهم داشت…اون وقتا که هنوز به این درجه از نشناختن خودم نرسیده بودم تصمیماتم فوق قوی بود! یعنی هیچ نیرویی جز نیروهای ماورائی و اهورایی نمی تونستن در مقابل تصمیماتم خللی وارد کنن…اما…حالا به مرزی رسیدم که اصلا نمی دونم چی می خوام! این ندونستن داره سخت منو آزار می ده…هیچ کسی هم نمی تونه کمکم کنه…هیچ کس...

دلم می خواد هزار کار جدید رو شروع کنم…اما … نمی دونم چرا مدام این فکر لعنتی میاد توی ذهنم که فرصتی برای اتمامشون ندارم و به همین خاطر بی خیالشون می شم …من دارم اذیت میشم…در لحظاتی که زندگی رو خیلی دوست دارم و برای اطرافیانم می میرم ، دارم از درون به عدم می رسم!...نمی دونم از کی باید کمک بخوام . به کی التماس کنم . نمی دونم چرا همیشه یه چیزی هست این وسط که ضد حال باشه . که نذاره خوش باشم . نمی دونم چرا هنوز نمی تونم از زندگیم لذت ببرم . نمی دونم با این کارام چیو می خوام ثابت کنم . یه روز تو خودمم . یه روز کاملاً بیرون از خودم . یه روز با همه خوب و مهربون ، یه روز با همه می جنگم و دعوا دارم . یه روز دلم می خواد زندگی و دنیا رو تو آغوش بگیرم و بگم که چقدر دوستش دارم یه روز دیگه از صبح تا شب این آهنگ موبایلمو روشن می کنم که : آی خدا دلگیرم ازت... ای زندگی سیرم ازت ...!

نمی دونم . مثل دیوونه ها شدم . هر چی می خوام پیروز بشم به این فکر و خیالاتم نمی شه .اونا دارن بر من پیروز می شن . اونا دارن منو از پای در میارن . خدا تو بگو کارم درسته یا غلط؟ خدا جون تو همین موقع شب ، شب جمعه ، همین لحظه قشنگ ، که صدای دعای کمیلت  تو گوشمه . تو بگو آیا واقعاً  « ظلمتُ نفسی » ؟؟؟؟؟

پس چرا به دادم نمی رسی؟ چقدر داد بزنم ؟ چقدر زار بزنم؟ چقدر متوسل به امامات بشم؟ چقدر پنجره فولادو بچسبم؟ چقدر پای شش گوشه فریاد زدم؟ چقدر به حضرت عباست التماس کردم ؟ چرا همه چی درسته ولی باز من دلم گرفته ؟ فقط جواب این سؤالمو بده . چرا دگرگونم ؟ تو بگو چرا تازگی ها از همه نفرت دارم ؟

خدایا می بوسمت ، یه جرعه کمک لطفا!